मनाचे श्लोक - श्लोक १७

मनाचे श्लोक - श्लोक १७ - [Manache Shlok - Shlok 17] मनीं मानवा व्यर्थ चिंता वहाते, अकस्मात होणार होऊनि जाते.

समर्थ रामदास स्वामी यांनी रचलेल्या मनाचे श्लोक मधील श्लोक १७, मनीं मानवा व्यर्थ चिंता वहाते, अकस्मात होणार होऊनि जाते

मनाचे श्लोक - श्लोक १७

मनीं मानवा व्यर्थ चिंता वहाते ।
अकस्मात होणार होऊनि जाते ॥
घडें भोगणे सर्वही कर्मयोगे ।
मतीमंद तें खेद मानी वियोगें ॥ १७ ॥
- समर्थ रामदास स्वामी

मनाचे श्लोक - श्लोक १७ - संस्कृत रुपांतर (मनोबोधः)

जनो मूढभावेन शोचत्यपार्थं
क्षणेनैव भाव्यं भवत्येव नित्यम् ।
भवेत् कर्मणा स्वेन पुत्रादियोगो
वृथा खिद्यते तद्वियोगेऽल्पबुद्धिः ॥ १७ ॥
- समर्थ रामदास स्वामी

मनाचे श्लोक - श्लोक १७ - अर्थ

श्रीसमर्थांची मनाला येथे शिकवण आहे की -

सर्व कांही चिंता केली भगवंतानें ।
आपले चिंतेनें काय होते ॥

होणार तें कांही आतां पालटेना ।
तरी चिंता मना कां करीसी ॥

पूर्वसंचित आणि या जन्मातील कर्मांचे फळ मिळून जीवन जगताना जे चांगले-वाईट भोग वाट्याला येणारच आहेत, त्यांची व्यर्थ चिंता का करावी? ते तर न चुकता घडणारच आहे.

हानी मृत्य लाभ होणार जाणार ।
सर्व ही संसार संचीताचा ।
लल्लाटीं लिहिलें होउनियां गेलें ।
संचीत भोगीलें पाहिजे तें ॥

मनाविरुद्ध गोष्टी घडल्याने किंवा मृत्यूमुळे होणाऱ्या वियोगाने मनुष्य त्याबाबतीत खेद करत बसतो. अशांना समर्थांनी मतीमंदची उपमा दिली आहे.