मनाचे श्लोक - श्लोक १२

मनाचे श्लोक - श्लोक १२ - [Manache Shlok - Shlok 12] मना मानसीं दु:ख आणूं नको रे, मना सर्वथा शोक चिंता नको रे.

समर्थ रामदास स्वामी यांनी रचलेल्या मनाचे श्लोक मधील श्लोक १२, मना मानसीं दु:ख आणूं नको रे, मना सर्वथा शोक चिंता नको रे

मनाचे श्लोक - श्लोक १२

मना मानसीं दु:ख आणूं नको रे ।
मना सर्वथा शोक चिंता नको रे ॥
विवेके देहेबुद्धि सोडूनि द्यावी ।
विदेहीपणें मुक्ति भोगीत जावी ॥ १२ ॥
- समर्थ रामदास स्वामी

मनाचे श्लोक - श्लोक १२ - संस्कृत रुपांतर (मनोबोधः)

मनो माऽन्तरं दुःखजालस्य देही
मनः सर्वथा शोकचिन्ते विसर्ज ।
ततो देहबुद्धिं विवेकाद्विहाय
विदेहस्थितौ मुक्तिभाग् संरमस्व ॥ १२ ॥
- समर्थ रामदास स्वामी

मनाचे श्लोक - श्लोक १२ - अर्थ

इथे श्रीसमर्थ मनाला सांगत आहेत की -

तेचि काया मी आपण ।
हें देहबुद्धीचें लक्षण ।

विवेकाच्या आधाराने ही देहबुद्धी त्यागता आली पाहिजे. ही बुद्धी जो पर्यंत आपल्यात जागृत आहे, तोवर मुक्ती नाहीच. कारण,

हीत आहे देहातीत ॥ हा विवेक कसा करावा? तर समर्थ यावर सांगतात -

पाहातां देहाचा विचार ।
अवघा तत्त्वांचा विस्तार ।
तत्त्वें तत्त्व झाडिता सार ।
आत्मा च उरे ॥

बांधली आहे तों गांठोडी ।
जो कोणी विचारें सोडी ।
विचार पाहातां ही गांठोडी ।
आडळेना ॥

तत्त्वांचें गांठोडे शरीर ।
याचा पाहातां विचार ।
येक आत्मा निरंतर ।
आपण नाहीं ॥

देहबुद्धीनें बांधला ।
तो विवेकें मोकळा केला ।
देहातीत होतां पावला मोक्षपद ॥

समर्थांना सांगायचं आहे की, उपासना करता करता आधी विवेक जागृत होतो. विवेकाच्या निरंतर अभ्यासाने ही दुःख देणारी देहबुद्धी आपण नष्ट केली पाहिजे. ती एकदा नष्ट झाली की, देहात राहूनच मुक्तीचा आनंद आपण घेऊ शकतो.