उजळू दे डाळींबी लाली
चांदण शरद पुनवेच
हसू दे रूपेरी गाली
पाहूनी अबोल ओठांना
काळीज हे धक-धक करीते
माझ्या नयनातले अश्रु
तुझ्या नयनात खेळते
नको ग तडफडवू आता
फुलू दे स्पंदन हृदयाचे
अंतरी घेतो गडे आता
उसासे तुझ्याच श्वासांचे
तुझे हे लाख लाख झाले
बहाने लटक्या रागाने
किती अनमोल आहे हे
क्षण या मधुर मिलनाचे
