भांडखोर मांजरे - इसापनीती कथा

भांडखोर मांजरे, इसापनीती कथा - [Bhandkhor Manjar, Isapniti Katha] थोडीथोडी घट सोसून आपल्या तंटयाचा निकाल आपसात करणे चांगले.

दोन मांजरांनी काही खवा चोरून आणला, परंतु त्याच्या वाटणीबद्दल त्यांच्यात भांडण सुरू झाले.

तेव्हा आपणास सारखी वाटणी करून दयावी अशी त्या वानरास विनंती केली. वानराने ती विनंती मान्य केली व त्या खव्याचे दोन भाग करून ते एका तराजूच्या दोन्ही पारडयात घातले.

त्यांपैकी एक भाग मोठा असल्यामुळे त्या तराजूचे पारडे खाली बसले. तेव्हा त्यातील बराच खवा तोंडत टाकून त्या वानराने तराजू पुन्हा उचलला तो दुसरे पारडे खाली बसले. त्यातील आणखी बराच खवा तो घेत आहे, इतक्यात ती मांजरे म्हणाली, “वानरदादा, आमची समजूत झाली. राहिलेला खवा आमचा आम्हांस दया.” वानर म्हणाले, “मूर्खांनो, तुमची समजूत झाली असेल परंतु न्यायदेवतेची समजूत झाली पाहिजे ना? तुमचा खटला फार भानगडीचा असल्यामुळे तो इतक्या लवकर संपणार नाही.” असे म्हणून दर वेळेला तराजू उचलावा व प्रत्येक वेळी त्यातील खवा खावा. खवा अगदी थोडा राहिला असे पाहून ती बिचारी मांजरे अगदी काकुळतीस येऊन त्या वानरास म्हणाली, “वानरदादा, आता राहिला आहे तेवढा खवा तरी आम्हांस दया.” वानर म्हणाला, “गडयांनो आमच्या मेहनतीबद्दल आम्हांस काहीच बिदागी नको काय?” असे म्हणून राहिलेला खवा त्याने चटकन तोंडात टाकला.

तात्पर्य: थोडीथोडी घट सोसून आपल्या तंटयाचा निकाल आपसात करणे चांगले.

संपादक मंडळ
२००२ । मराठीमाती डॉट कॉम । पुणे
संपादक मंडळाद्वारे विविध विभागांतील साहित्याचे संपादन, पुनर्लेखन आणि संदर्भासहित नवीन लेखन केले जाते.
अधिक माहिती पहा । सर्व लेखन पहा