बोडणाची कहाणी

बोडणाची कहाणी, श्रावणातल्या कहाण्या - [Bodanachi Kahani, Shravanatalya Kahanya] श्रावणात वाचल्या जाणाऱ्या श्रावणातल्या कहाण्यांपैकी एक कहाणी - बोडणाची कहाणी.

श्रावणात वाचल्या जाणाऱ्या श्रावणातल्या कहाण्यांपैकी एक - बोडणाची कहाणी

आटपाट नगर होतं. तिथं एक गरीब ब्राह्मण होता. त्याला दोन सुना होत्या. एक आवडती होती. दुसरी नावडती होती. आवडतीला घरात ठेवीत, चांगलं चांगलं खायला प्यायला देत. चांगलं ल्यायला नेसायला देत. तसं नावडतीला करीत नसत. तिला गोठ्यात ठेवीत. फाटकंतुटकं नेसायला देत. उष्टमाष्ट खायला देत. असे नावडतीचे हाल होत असत. एके दिवशी कुळधर्म कुळाचार आला, तशी ब्राह्मणाच्या बायकोनं बोडणाची तयारी केली. सवाष्णींना बोलावणं केलं. पुढं तिनं देवाची पूजा केली. सगळ्याजणी मिळून बोडण भरलं. कहाणी केली. पुढं देवीला नैवेद्य दाखविला. नंतर सर्व माणसं जेवली. नावडतीला उष्टमाष्ट वाढून दिलं. तेव्हा तिला समजलं की घरात आज बोडण भरलं. नावडतीला रडूं आलं. मला कोणी बोडण भरायला बोलावलं नाही. सर्व दिवस तिनं उपवास केला. रात्री देवीची प्रार्थना केली. नंतर ती झोपी गेली. रात्री नावडतीला स्वप्न पडलं. एक सवाशीण स्वप्नात आली, तिला पाहून नावडती रडू लागली. ती नावडतीला म्हणाली, “मुली मुली, रडू नको. घाबरू नको. पटकन कशी उभी रहा. रडण्याचं कारण सांग.” नावडती म्हणाली, “घरात आज बोडण भरलं. मला काही बोलावलं नाही म्हणुन मला अवघड वाटलं.” सवाष्णीनं बरं म्हटलं. नावडतीला उभी केलं. तिला सांगितलं, “उद्या तू गोठ्यात दही दूध विरजून ठेव. एक खडा मांड. देवी म्हणून त्याची पूजा कर. तू एकटीच बोडण भर. संध्याकाळी गाईगुरांना खाऊ घाल.” इतकं सांगितलं. पुढं ती अदृश्य झाली. नावडती पुढं जागी झाली. जवळपास पाहू लागली, तो तिथं कोणी नाही. नावडती मनात समजली. देवीनं मला दर्शन दिलं. पुन्हा ती तशीच निजली.

सकाळी उठली. सवाष्णीनं सांगितलं तसं दही दूध विरजून ठेवलं. दुसरे दिवशी पहाटेस उठली, अंग धुतलं. एक खडा घेतला. देवी म्हणून स्थापना केली. पान फूल वाहून पूजा केली. नंतर लाकडाची काथवट घेतली. विरजून ठेवलेलं दही दूध त्यात घातलं. देवीची प्रार्थना केली. पुढं एकटीनं बोडनं भरलं. देवीला नैवेद्य दाखविला. घरातून आलेलं उष्टमाष्टं जेवण जेवलं. भरलेलं बोडण झाकून ठेवलं. दुपारी गुरांना घेऊन रानात गेली. इकडे काय मौज झाली. नावडतीचा सासरा गोठ्यात आला, झाकलेलं काय आहे म्हणून पाहू लागला तो लाकडाची काथवट सोन्याची झाली, आत हिरेमाणकं दृष्टीस पडली. बाहेर उडालेल्या ठिपक्यांची मोत्ये झाली. ती त्यानं आत भरली. मनात मोठं आश्चर्य केलं. नावडतीनं ही कुठून आणली म्हणून त्याला काळजी पडली. इतक्यात तिथं नावडती आली. “मुली मुली” म्हणून तिला हाक मारली. काथवट तिच्यापुढं आणली. हिरे मोत्ये दाखविली. ही तू कुठून आणलीस म्हणून विचारलं. नावडतीनं स्वप्न सांगितलं “त्याचप्रमाणं मी बोडण भरलं. ते झाकून ठेवलं. त्याचं असं झालं. काय असेल ते पाहून घ्या.” म्हणून म्हणाली. सासरा मनात ओशाळा झाला. नावडतीला घरात घेतलं. पुढं तिच्यावर ममता करू लागला.

तर अशी नावडतीला देवी प्रसन्न झाली, तशी तुम्हा आम्हा होवो. ही साठा उत्तराची कहाणी, पाचा उत्तरी, सुफळ संपूर्ण.

तात्पर्य: देव आपल्या भक्तांची कधीही उपेक्षा करीत नाही.