जय देव जय देव जय जय अवधूता, अगम्य लीला स्वामी त्रिभुवनि तुझि सत्ता
जय देव जय देव जय जय अवधूता ।अगम्य लीला स्वामी त्रिभुवनि तुझि सत्ता ॥ ध्रु० ॥
तूझे दर्शन होता जाती ही पापे ।
स्पर्शनमात्रें विलया जाती भवदुरिते ॥
चरणी मस्तक ठेवुनि मनि समजा पुरते ।
वैकुंठीचे सुख नाही यापरते ॥ जय० ॥ १ ॥
सुगंधकेशर भाळी वर टोपीटीळा ।
कर्णी कुंडले शोभति वक्षःस्थळि माळा ॥
शरणागत तुज होता भय पडले काळा ।
तूझे दास करिती सेवासोहळा ॥ जय० ॥ २ ॥
मानवरूपी काया दिससी आम्हास ।
अक्कलकोटी केला यतिवेषे वास ॥
पूर्णब्रह्म तोची अवतरला खास ।
अज्ञानी जीवासी विपरीत हा भास ॥ जय० ॥ ३ ॥
निर्गुण निर्विकार विश्वव्यापक ।
स्थिरचर व्यापुनि अवघा उरलासी एक ॥
अनंत रूपे धरिसी करणे मायीक ।
तूझे गुण वर्णिता थकले विधिलेख ॥ जय० ॥ ४ ॥
घडता अनंतजन्मसुकृत हे गाठी ।
त्याची ही फलप्राप्ती सद्गुरुची भेटी ॥
सुवर्णताटी भरली अमृतरसवाटी ।
शरणागत दासावरि करी कृपादृष्टी ॥ जय० ॥ ५ ॥