मी कोंडून पडलोय - मराठी कविता

मी कोंडून पडलोय, मराठी कविता - [Me Kondun Padloy, Marathi Kavita] मी कोंडून पडलोय कवितेच्या तळघरात, काळोखाचा वारा वाहतोय खूप जुना.

मी कोंडून पडलोय कवितेच्या तळघरात, काळोखाचा वारा वाहतोय खूप जुना

मी कोंडून पडलोय कवितेच्या तळघरात
काळोखाचा वारा वाहतोय खूप जुना
मी, सिगारेट बॅटरी सारखी धरून
तळघरात शोधतोय हरवलेली अक्षरे
तर एखाद्या ओळीचा अडथळा
येऊन मी धडपडतो.
मी, शब्दांच्या गजांवर डोकं आपटुनही
रक्तबंबाळ होत नाही
अंधार अधिकच लपेटून राहतो मग मला
मी तळघरातून नवीन रस्ता धुंडाळायचा
प्रयत्न करतो केविलवाणा
मग मला अंधारातल्या असुरक्षिततेपेक्षा
कवितेची काळजी वाटते.
मी शोधतोय ती अक्षरे
कुणाची तरी हरवलेली असतात.
फक्त ज्ञानेश्वरांची, मर्ढेकरांची की रेग्यांची
एवढाच प्रश्न असतो.
त्यांच्या काळोखी समाधीकडे मला
किलकिला उजेड दिसतो दूरवरून
आणि तिथपर्यंत पोहचायला
माझ्याकडे स्वतःचा उजेडही नसतो थेंबभर

---

संदेश ढगे

सभासद, मराठीमाती डॉट कॉम

मराठी कविता या विभागात लेखन.

अधिक माहिती पहा । सर्व लेखन पहा