मानस सरोवरीच्या हंसा, जा उडून कुठंतरी, मीच आहे अधांतरी, तुला कसा सांभाळू?
मानस सरोवरीच्या हंसाजा उडून कुठंतरी
मीच आहे अधांतरी
तुला कसा सांभाळू?
मनीच्या खोपीतल्या सुगरणी
नको बांधू नवे घरटे
नैराश्याचे बोचणारे काटे
तुझ्या घरट्यात अडकतील,
अन्‌ घरट्याची नाजूक वीण
विस्कटून विस्कटून जाईल!
नको लावूस कोकीळे
मन जागाविण्य पंचम!
आघात सोसून सोसून
थंड पडलंय माझं मन!
या थंडगार मनात
कसे राहतील
हंस, कोकीळ, सुगरण
त्यांच्या मनानं घ्यावं भरारी
मनातून माझ्या जावे अंबरी
मला माहीत आहे
मीच आहे अधांतरी!
