नागपंचमीची कहाणी (श्रावणातल्या कहाण्या)

नागपंचमीची कहाणी (श्रावणातल्या कहाण्या) - श्रावणात वाचल्या जाणाऱ्या श्रावणातल्या कहाण्यांपैकी एक कहाणी नागपंचमीची कहाणी.

श्रावणात वाचल्या जाणाऱ्या श्रावणातल्या कहाण्यांपैकी एक नागपंचमीची कहाणी...

नागपंचमीची कहाणी

मराठीमाती संपादक मंडळ

ऐका नागोबा देवा, तुमची कहाणी. आटपाट नगर होतं. तिथं एक ब्राह्मण होता. त्या ब्राह्मणाला पाच सुना होत्या. चातुर्मासात श्रावणमास आला आहे, नागपंचमीचा दिवस आहे. कोणी आपल्या आजोळी, कोणी आपल्या पणजोळी, कोणी माहेरी, अशा सर्व सुना गेल्या आहेत. सर्वात धाकटी सून होती तिच्या माहेरचं कोणीचं नव्हतं. तेव्हा ती जरा खिन्न झाली व मनात माझा सर्वसंबंधी नागोबा देव आहे असं समजून नागोबा मला माहेराहून न्यावयास येईल, असं म्हणू लागली. इतक्यात काय झालं? शेषभगवानास तिची करुणा आली.

त्यानं ब्राह्मणाचा वेष घेतला. त्या मुलीला नेण्याकरिता आला. ब्राह्मण विचारात पडला. हा इतके दिवस कुठं लपून राहिला? व आत्ताच कुठून आला? पुढे त्यानं मुलीला विचारलं. तिनंही हाच माझा मामा असं सांगितलंः ब्राह्मणानं तिची रवानगी केली. त्या वेषधारी मामानं तिला आपल्या वारुळात नेलं, खरी हकीकत तिला सांगितली आणि फणीवर बसवून आपल्या बिळात घेऊन गेला. आपल्या बायकांमुलांना ताकीद दिली की, हिला कोणी चावू नका.

एके दिवशी नागाची नागीण बाळंत होऊ लागली, तेव्हा हिला हातांत दिवा धरायला सांगितलं. पुढं ती व्याली, तिची पिलं वळवळ करू लागली. ही मुलगी भिऊन गेली. हातातला दिवा खाली पडला. पोरांची शेपूट भाजली. नागीण रागावली. तिनं सर्व हकीकत नवऱ्याला सांगितली, तो म्हणाला, "तिला लवकरच सासरी पोचवू." पुढं ती पूर्ववत आनंदानं वागू लागली. एके दिवशी मुलीला अपार संपत्ती दिली. आपण मनुष्यदेह धारण करून तिला सासरी पावती केली. नागाची पोरं मोठी झालीं.

आपल्या आईपाशी चौकशी केली. आमची शेपूट कशानं तुटली? तिनं मुलीची गोष्ट सांगितली. त्यास फार राग आला, त्याचा सूड घ्यावा म्हणून ते हिच्या घरी आले. नागपंचमीचा दिवस. हिनं आपली पुष्कळ वेळ भावांची वाट पाहिली. ते येत नाहीत म्हणून पाटावर व भिंतीवर नागांची चित्रं काढली. त्यांची पूजा केली. जवळ नागांना लाह्या, दूध वगैरे ठेवलं. उकडीचा नैवेद्य दाखवला. हा सर्व प्रकार नागांची पिलं पहात होती. सरतेशेवटीं तिनं देवाची प्रार्थना केली. “जय नागोबा देवा, जिथं माझे भाऊ लांडोबा पुंडोबा असतील तिथं खुशाल असोत.” असं म्हणुन नमस्कार केला. इकडे सर्व प्रकार त्यांनी पाहून मनातील सर्व राग घालविला. मनात तिजविषयी दया आली. पुढं त्या दिवशी तिथं वस्ती केली. दूध पाणी ठेवतात त्यात पहाटेस एक नवरत्नांचा हार ठेवून आपण निघून गेले. दुसऱ्या दिवशी तिनं हार उचलून गळ्यात घातला.

तर जसा तिला नागोबा प्रसन्न झाला, तसा तुम्हा आम्हा होवो. ही साठा उत्तराची कहाणी, पाचा उत्तरी सुफळ संपूर्ण.

श्रावणातल्या कहाण्या यासंबंधी महत्त्वाचे दुवे: